Selamlar arzu ben 28 yaşında türbanlı bir bayanım. Bir güzellik salonunda manikürcı olarak çalışıyorum. Akşama kadar bir sürü kadınla bir süre hemcinsinle birlikte oluyorum. Hepsinin dertlerinin kocalarını çocuklarını ezbere biliyorum. henüz evlenmedim. Ailemin her ne kadar artık yaşın geldi cümleleri olsada gerçekten sevdiğim değer verdiğim ve değer gördüğüm biri olmadan evlenmek istemiyorum. Bir 80 boyunda 75 kiloyum. Türk standartlarına göre biraz farklı olsam da çevredekiler tarafından çok beğenilen biriyim. Güzelim bunuda farkındayım. O nedenle gerçekten beni etkileyecek beni benden alacak hayatının erkeğini bekler haldeyim. Öte yandan daha önce yaşadığım bir ilişkinin de henüz sanırım izlerini silemedim. Dört ay önce ayrıldığım sevgilim çok değerli ve çok kıymetli bir insandı. İnsanda diyorum çünkü ortaya çıkanlardan sonra artık onu insan olduğunu düşünmüyorum. Benimle bir güzel bir yıl boyunca oyun oynadı. Hayattan insanlardan erkeklerden nefret etmemi sağladı. İlişkimiz boyunca asla beni üzmedi. İlgili sevgi dolu süpriz dolu bir erkek idi. Fakat bir gün geldi acı gerçekle yüzyüze geldim. Sevdiğim erkek maalesef evli idi. Ve bunu benden bir yıl boyunca saklamayı başardı. Hiç anlamadım. Hiç aklıma bile getirmedim. Bazı insanlar bazı oyunları gerçekten son derece ustaca oynayabiliyordu. Fark etmemem biraz onun başarısı birazda benim aşkımdandı. Bir yılın sonunda çalıştığım salona gelen bir kadın benim gözlerimi açtı. Bu kadın onun işi idi. Geldiği manikür yaptırdı pedikür yaptırdı ve ardından seni çok sevdim bir kahve ısmarlayabilir miyim sana dedi. Son derece kibar ve nazik bir kadındı. Onu tanımasam da içimden onunla konuşmam gerektiğini hissettim. Gerçekten konuşmam gerekiyormuş. Karşılıklı oturduğumuzda gözlerime baktı bunu ne sen ne de ben hak ediyorum dedi. Bana ben Ahmet’in eşiyim dedi. Ben bir süre donduum kaldım. Çok normal dedi şu halim çok iyi bir insana benziyorsun dedi. Ardından bana nasıl evlendiklerini birbirini ne kadar sevdiklerini ve küçük kızlarını anlattı. İşin zor olanı onun için çok üzüldüm. Kendimden çok onun ve küçük kız için üzülmüştüm. Bana kocamı bırak çocuğunuzla bizim mutlu bir hayatımız var dedi. O an duyduklarımı da hazmedememiş haldeydim. Tabi dedim bir kez daha onu aramam sormam. Asla sana söz veriyorum, onun karşısında çıkmayacam dedim. Ardından eve gittiğimde ellerim bir süre titredi kendime gelemedim. Sonra düşündüm her şey nasip her şey kısmetti. 1.01 şey bilmiyormuş gibi Ahmet’i aradım buluşmak istediğimi söyledim. Geldi konuştuk her şeyi bildiğimi söyleyip ona sadece bir daha benim karşıma çıkma dedim. Böyle bir şey yaşadığını ailen bilsin mutlaka Ahmet’e bir şekilde zarar verirler. Hoş ben de intikam alma almış olurdum ama Ahmet’in küçük bir kızı vardı. Bir anne olamasamda bir evladın kıymetini bir çocuğun hayatının kıymetini bilirim. Bu ilişkim böylelikle bu şekilde sona ermiş oldu. O gün bugündür erkeklere güvenim kalmadı.
